اين اشاره ميكند به اينكه تهران صفیر  همانطور كه يك برنامه به سمت تنش وآسيب ميل ميكند همانطور به وسيله ي توليد  متابوليسم ايجاد ميكند واز اينكه كاملا دروني يا خودبخودي باشد بعيد است. دراين ميان سلول هايي كه ظرفيت خود(توانايي خود)رابراي ميتوز(تقسيم )حفظ كرده اند،در تمام يا سراسرعمر (زندگي)يك عضو محدوديت(تقسيم شدن)وجود دارد.حتي پايين تر از حد مطلوب شرايط،در هر نوع سلولي ظاهر مي شود فقط تعداد معيني تقسيم ميتوز مي باشد.همانند نظريه هايي پيروي مي كنند از تئوري هاي پايه اي سالخوردگي كه ظاهر مي شوند بيشتر مربوط به بافت هايي مي شود كه اهميت سلول هاي جايگزيني در سراسر(تمام)مرمت را نشان مي دهند. اگرچه مقداري براي حلزون سالخورده هم ممكن است قابل كاربرد مي باشد،اين چيزي كه گفتيم به معني اين مي باشد كه براي پيوند وابستگي سن با كاهش شنوايي رابا وضوح كمتري نشان مي دهند.(مشاهده هاي ديگر در بحث هاي بعدي) آسيب بافتي به وسيله ي فشار(تنش)اكسيژني اگر بيشتر سالخوردگي ها اساسي براي آسيب سلولي باشد،پس چرا انواع آسيب سلولي تابع سلول هستند؟در بالاترين فهرست آسيب سلولي تنش اكسيژن بوده است.اين گفته درست مخالف اين عقيده مي باشد كه اكسيژن بهترين دوست براي زندگي سلولي مي باشد.به عبارت ديگر بدترين هوازي مي باشد.باعث كاهش انرژي براي سوخت وساز ومحدوديت فعاليتهايشان مي شود. باصراحت مي توان گفت اكسيژن سودمند مي باشد چون توانايي براي تفكيك پيوندهاي شيميايي كربن_كربن وكربن_هيدروژن را ايجاد مي كند،وانواعي از پيوندهايي كه شكل زيست مولكولي دارند را ايجاد مي كند.با وجود اين يك توانايي بدون واسطه مي باشد كه ممكن است ارائه دهنده ي يك برنامه باشد.سلولها ممكن است با شكستن ماده ي ناخالص به اجزاي تشكيل دهنده ي خود انرژي لازم براي توليد سوخت را فراهم كنند.اما آنها بايد از اينكه دچار اكسيدگي شوند دوري كنند.در نتيجه،بعضي از اكسايش ها به بافت هاي DNA،پروتئين،وليپيدها حمله كرده وخطور كنند.